Śnieg ...

Śnieg pada, śnieg pada ...
Z tej okazji przypomniała mi się historia sprzed ... hmmm półtora roku??

Kiedyś , dawno temu, nabyłam droga kupna dla swych pociech urocze, kolorowe poduszki do samochodu w kształcie dżdżownic. Nie znajdę teraz zdjęć, bo uległy biodegradacji za sprawą pewnego miłego młodzieńca, który na moim komputerze uczył się, "jak sformatować nie ten dysk co trzeba" (na kimś trzeba się uczyć). Ale kształt był jak na załączonym obrazku. Urok poduszek owych polegał na tym, że były wypełnione małymi kuleczkami, z plastiku czy coś, przez co były niezwykle milutkie.

Ponieważ nie miałam samochodu (poduszki miały przynieść mi szczęście w nabyciu pojazdu na 4 kołach), dzieci bawiły się nimi w domu.

Którejś pięknej soboty, miałam plan. Jak to zazwyczaj bywa - z planów nic nie wychodzi.
- śniadanko
- szybkie sprzątanko
- wypad do shop-center po buty na racice młodych osobników.
Reszta miał być dopisana w trakcie.
Podczas porannych ubieranek, Krzyś tylko nakablował na brata, że w poduszce zrobiła się dziura i zaczynają wysypywać się z niej kuleczki. Poprosiłam żeby ją wyrzucili zanim rozerwie się do końca.
Po śniadanku, dzieci zmobilizowane, zaczęły sprzątać w swoim pokoju. Wszak nie codziennie kupujemy fajowskie buty. W czasie kiedy oni ogarniali swój rewir, ja przelatywałam "lokale" na dole. Nagle, po schodach zbiega Marcin. Uhahany jak nie wiem co. Generalnie norma. Zdziwiło mnie tylko ze jest w samych majtkach, bez okrycia wierzchniego.
-Mamo! Zima! Zrobiłem aniołka na śniegu!
Niezła wyobraźnia, pomyślałam. Ale! zobaczyłam że ma jakąś wysypkę. Po bliższym przyjżeniu, okazało się że to kuleczki, małe, białe ...
Popedziłam na górę wymyślając po drodze co się tam mogło wydarzyć.
Zamarłam w progu.
- Zobacz, mamy zimę i śnieg. Zawołali radośnie
- A tu jest mój aniołek na śniegu - powiedział Marcin, pokazując miejsce na dywanie, gdzie prześwitywał granatowy dywan.
Cały pokój, każdy centymetr wolnej powierzchni, otulony był maleńkimi, plastikowymi kuleczkami, które żeby było zabawniej - elektryzowały się i przyczepiały do wszystkiego. W każdej szufladzie, na każdych majtkach, koszuklach, materacu .... wszędzie.
Tego dnia nie kupiliśmy butów.
Do późnych godzin popołudniowych usiłowaliśmy pozbierać to co się wysypało. Zapełniliśmy 2 worki w odkurzaczu i przegrzaliśmy tą że maszynę.
Nie sądziłam ze taka poduszka może być taka pojemna.
Przez kilka dni chłopcy budzili się rano, z buziami obklejonymi "sztucznym śniegiem"
Kulki sprzątałam jeszcze przez kilka miesięcy. i ciągle gdzieś sie pokazywały.
Jeszcze po powrocie do Polski, natknęłam się na kilka w zabawkach.
Ach ten śnieg ...